абу́тнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Працаўнік абутковай прамысловасці.

|| ж. абу́тніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. абу́тніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абу́тнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. абу́тнік абу́тнікі
Р. абу́тніка абу́тнікаў
Д. абу́тніку абу́тнікам
В. абу́тніка абу́тнікаў
Т. абу́тнікам абу́тнікамі
М. абу́тніку абу́тніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абу́тнік м. обувщи́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абу́тнік, ‑а, м.

Той, хто працуе ў абутковай прамысловасці. Нясуць працоўныя рапарты Першамаю.. стваральнікі новых станкоў і машын, абутнікі, швейнікі, харчавікі. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абу́тніца, ‑ы, ж.

Жан. да абутнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обувщи́к спец. абу́тнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)