абурэ́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. абурэ́нне
Р. абурэ́ння
Д. абурэ́нню
В. абурэ́нне
Т. абурэ́ннем
М. абурэ́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абурэ́нне, -я, н.

1. гл. абу́рыць.

2. Вельмі моцнае незадавальненне, гнеў.

Выказаць сваё а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абурэ́нне ср. возмуще́ние; негодова́ние; см. абура́цца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абурэ́нне, ‑я, н.

Вельмі моцнае незадавальненне, гнеў. Поўныя гневу і абурэння, яны [творы] былі накіраваны супраць несправядлівасці самадзяржаўна-памешчыцкага ладу. Казека. [Віка].. не цярпела інтэнданта; але па строгаму абавязку не магла выказаць свайго абурэння. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абу́рыць, -ру, -рыш, -рыць; -раны; зак., каго-што.

Давесці да абурэння; выклікаць гнеў, незадавальненне.

Яго ўчынак абурыў усіх.

|| незак. абура́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абурэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абура́льны, -ая, -ае.

Які выклікае гнеў, абурэнне.

А. ўчынак.

|| наз. абура́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бунта́рства, -а, н.

Рэзкае абурэнне, пратэст, якія суправаджаюцца непакорнасцю.

|| прым. бунта́рскі, -ая, -ае.

Б. настрой.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

а⁴, выкл.

Перадае здзіўленне, здагадку, прыпамінанне, прыкрасць, абурэнне, пагрозу, жах, адчай, боль і інш.

А, як відненька!

А, Максім, вось не пазнаў...

А, папалася!

А-а-а, — даносіўся стогн.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абармо́т, -а, М -мо́це, мн. -ы, -аў, м. (разм., неадабр.).

Чалавек, учынкі і паводзіны якога выклікаюць абурэнне; нягоднік, прайдоха, ашуканец, грубіян.

|| ж. абармо́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абура́льны, ‑ая, ‑ае.

Які выклікае гнеў, абурэнне, незадавальненне. Абуральны ўчынак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)