абу́раны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абу́раны абу́раная абу́ранае абу́раныя
Р. абу́ранага абу́ранай
абу́ранае		 абу́ранага абу́раных
Д. абу́ранаму абу́ранай абу́ранаму абу́раным
В. абу́раны (неадуш.)
абу́ранага (адуш.)		 абу́раную абу́ранае абу́раныя (неадуш.)
абу́раных (адуш.)
Т. абу́раным абу́ранай
абу́ранаю		 абу́раным абу́ранымі
М. абу́раным абу́ранай абу́раным абу́раных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абу́раны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абу́раны абу́раная абу́ранае абу́раныя
Р. абу́ранага абу́ранай
абу́ранае		 абу́ранага абу́раных
Д. абу́ранаму абу́ранай абу́ранаму абу́раным
В. абу́раны (неадуш.)
абу́ранага (адуш.)		 абу́раную абу́ранае абу́раныя (неадуш.)
абу́раных (адуш.)
Т. абу́раным абу́ранай
абу́ранаю		 абу́раным абу́ранымі
М. абу́раным абу́ранай абу́раным абу́раных

Кароткая форма: абу́рана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абу́раны I

1. прич. возмущённый; см. абуры́ць;

2. прил. возмущённый, негоду́ющий

абу́раны II разг. обру́шенный, обва́ленный, зава́ленный; см. абуры́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абу́раны ​1, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абу́рыць.

абу́раны ​2, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абуры́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абуры́ць, абуру́, абу́рыш, абу́рыць; абу́раны; зак., што (разм.).

Абваліць, абрушыць.

А. сцены склепа.

|| незак. абу́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

негоду́ющий прил. (возмущённый) абу́раны; по́ўны абурэ́ння; гне́ўны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

возмущённый

1. прич. абу́раны;

2. прич. падбухто́раны, узбунтава́ны;

3. прич. узбу́раны, пару́шаны; см. возмути́ть;

4. прил. абу́раны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Зы́зы ’стан абуранасці, злосці’ (слонім., Нар. лекс.). Параўн. рус. дыял. зы́зый, укр. зи́зий, польск. zyz ’касавокі’. Можа, ’абураны да таго, што яго перакасіла’. Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пажырава́ць, ‑руе; зак.

Жыраваць нейкі час; крыху жыраваць. Ён [цецярук] быў абураны, што нейкі Сюды сапернік заляцеў Пажыраваць пупышкай клейкай З яго аблюбаваных дрэў. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шпыля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак., каго-што.

Абл. Біць чым‑н. Кандрат быў занадта абураны, каб не біцца. Ён забягаў з усіх бакоў і шпыляў нагамі [Андрушку]. Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)