абтынкава́ны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абтынкава́ны |
абтынкава́ная |
абтынкава́нае |
абтынкава́ныя |
| Р. |
абтынкава́нага |
абтынкава́най
абтынкава́нае |
абтынкава́нага |
абтынкава́ных |
| Д. |
абтынкава́наму |
абтынкава́най |
абтынкава́наму |
абтынкава́ным |
| В. |
абтынкава́ны (неадуш.)
абтынкава́нага (адуш.) |
абтынкава́ную |
абтынкава́нае |
абтынкава́ныя (неадуш.)
абтынкава́ных (адуш.) |
| Т. |
абтынкава́ным |
абтынкава́най
абтынкава́наю |
абтынкава́ным |
абтынкава́нымі |
| М. |
абтынкава́ным |
абтынкава́най |
абтынкава́ным |
абтынкава́ных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абтынкава́ны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абтынкава́ны |
абтынкава́ная |
абтынкава́нае |
абтынкава́ныя |
| Р. |
абтынкава́нага |
абтынкава́най
абтынкава́нае |
абтынкава́нага |
абтынкава́ных |
| Д. |
абтынкава́наму |
абтынкава́най |
абтынкава́наму |
абтынкава́ным |
| В. |
абтынкава́ны (неадуш.)
абтынкава́нага (адуш.) |
абтынкава́ную |
абтынкава́нае |
абтынкава́ныя (неадуш.)
абтынкава́ных (адуш.) |
| Т. |
абтынкава́ным |
абтынкава́най
абтынкава́наю |
абтынкава́ным |
абтынкава́нымі |
| М. |
абтынкава́ным |
абтынкава́най |
абтынкава́ным |
абтынкава́ных |
Кароткая форма: абтынкава́на.
Іншыя варыянты:
абтынко́ваны.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абтынкава́ны, см. атынкава́ны
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абтынкава́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад абтынкаваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
оштукату́ренный атынкава́ны, абтынкава́ны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абтынко́ваны, см. абтынкава́ны
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абтынко́ваны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абтынко́ваны |
абтынко́ваная |
абтынко́ванае |
абтынко́ваныя |
| Р. |
абтынко́ванага |
абтынко́ванай
абтынко́ванае |
абтынко́ванага |
абтынко́ваных |
| Д. |
абтынко́ванаму |
абтынко́ванай |
абтынко́ванаму |
абтынко́ваным |
| В. |
абтынко́ваны
абтынко́ванага |
абтынко́ваную |
абтынко́ванае |
абтынко́ваныя
абтынко́ваных |
| Т. |
абтынко́ваным |
абтынко́ванай
абтынко́ванаю |
абтынко́ваным |
абтынко́ванымі |
| М. |
абтынко́ваным |
абтынко́ванай |
абтынко́ваным |
абтынко́ваных |
Кароткая форма: абтынко́вана.
Іншыя варыянты:
абтынкава́ны.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
sbm2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
шпале́ра, ‑ы, ж.
1. Уст. Насценны бязворсавы дыван ці абівачная тканіна, якія маюць сюжэтны ці пейзажны малюнак, выкананы ўручную.
2. толькі мн. (шпале́ры, ‑аў). Рулонная, звычайна ўзорыстая, папера для абклейкі сцен, столі. Сцены былі, відаць, абтынкаваны, гладкія і абклеены шпалерамі блакітнага колеру. Ермаловіч.
3. звычайна мн. (шпале́ры, ‑аў). Спецыяльная рашотка або нацягнуты на жэрдкі дрот, па якіх падымаецца ўверх расліна ці да якіх падвязваюцца галіны дрэў, каб надаць ім пэўную форму. Ставіць вінаграднікі па шпалеры.
4. толькі мн. (шпале́ры, ‑аў). Рады, шарэнгі салдат, якія стаяць па абодва бакі руху каго‑, чаго‑н. Кола паліцэйскіх і шпалеры жандараў расступіліся і, прапусціўшы да шыбеніцы машыны, зноў самкнуліся. Машара. // Роўныя рады дрэў ці хмызняку, пасаджаныя па абодва бакі дарогі, сцежкі. Тут [у парку] былі пракладзены геаметрычна правільныя, радыусамі да цэнтральнай круглай пляцоўкі прамыя алеі, акружаныя стрыжанымі шпалерамі. Гавеман.
[Ад ням. Spalier, з іт. spalliera.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)