абсяка́ць гл. абсячы, абсекчы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абсяка́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абсяка́ю абсяка́ем
2-я ас. абсяка́еш абсяка́еце
3-я ас. абсяка́е абсяка́юць
Прошлы час
м. абсяка́ў абсяка́лі
ж. абсяка́ла
н. абсяка́ла
Загадны лад
2-я ас. абсяка́й абсяка́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абсяка́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абсяка́ць несов.

1. (удалять сучья и т.п.) обруба́ть, обсека́ть;

2. ра́нить;

3. перен. (одёргивать) оса́живать, отбрива́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абсяка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абсячы (абсекчы).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсе́кчы, -сяку́, -сячэ́ш, -сячэ́; -сячо́м, -сечаце́, -сяку́ць; -се́к, -кла; -сячы́; -се́чаны; зак., каго-што.

Тое, што і абсячы.

|| незак. абсяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абсяка́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абсячы́, -сяку́, -сячэ́ш, -сячэ́; -сячо́м, -сечаце́, -сяку́ць; -се́к, -кла; -сячы́; -се́чаны; зак.

1. што. Адсякаючы, аддзяліць.

А. сукі на дрэве.

2. перан., каго. Спыніць, абарваць.

Абсек мяне бацька, не даў слова сказаць.

|| незак. абсяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абсяка́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абсяка́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абсячыся (абсекчыся).

2. Зал. да абсякаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсяка́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абсякаць — абсячы (абсекчы) і абсякацца — абсячыся (абсекчыся).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обсека́ть несов., в разн. знач. абсяка́ць; см. обсе́чь;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аціна́ць

‘ахопліваць каго-небудзь, што-небудзь (страх ацінае душу); абсякаць што-небудзь (ацінаць сучча)’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. аціна́ю аціна́ем
2-я ас. аціна́еш аціна́еце
3-я ас. аціна́е аціна́юць
Прошлы час
м. аціна́ў аціна́лі
ж. аціна́ла
н. аціна́ла
Загадны лад
2-я ас. аціна́й аціна́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час аціна́ючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)