Verbum

анлайнавы слоўнік

абсу́рд

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абсу́рд, -у, М -дзе, м.

Недарэчнасць, бязглуздзіца.

Дайсці да абсурду.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абсу́рд, ‑у, М ‑дзе, м.

Недарэчнасць, бязглуздзіца, лухта. Давесці сваю думку да абсурду.

[Лац. absurdum.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дописа́ться разг.

1. (пером) дапіса́цца;

дописа́ться до абсу́рда дапіса́цца да абсу́рду;

2. (кистью) дамалява́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

договори́ться сов.

1. (условиться) дагавары́цца, дамо́віцца;

2. в др. знач. дагавары́цца;

договори́ться до абсу́рда дагавары́цца да абсу́рду.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дагавары́цца сов.

1. (условиться) договори́ться, уговори́ться;

д. аб сустрэ́чы — договори́ться (уговори́ться) о встре́че;

2. (дойти до чего-л. в разговоре) договори́ться;

д. да абсу́рду — договори́ться до абсу́рда

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)