абсту́каць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абсту́каю |
абсту́каем |
| 2-я ас. |
абсту́каеш |
абсту́каеце |
| 3-я ас. |
абсту́кае |
абсту́каюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
абсту́каў |
абсту́калі |
| ж. |
абсту́кала |
| н. |
абсту́кала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
абсту́кай |
абсту́кайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
абсту́каўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абсту́каць сов. обсту́кать, осту́кать; обстуча́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абсту́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Пастукаць усюды, у розных месцах. Абстукаць колы вагонаў. □ Нявада абстукаў хат дзесяць, і ўсюды панавала ціхая пустэча. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
обсту́кать сов. абсту́каць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абсту́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абстукаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
обстуча́ть сов., разг. абсту́каць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
осту́кать сов., разг. абсту́каць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Асму́скваць, асму́зкваць ’абрываць зярняты аўса, захапіўшы паміж пальцамі адно ці колькі каліваў’ (Янк. I). Магчыма, звязана з укр. мускати ’прыгладжваць’, польск. muckać ’дакранацца, гладзіць, датыкацца’ o(b)muskać ’далікатна ацірацца’; балг. мушкам ’даторквацца, націскаць, басці, калоць’. Брукнер (348) лічыў muskać выключна польскім, Младэнаў (Годишник, XIII–XIV, 1917–1918, 91–92) узводзіў яго да і.-е. *(s)meu̯‑ ’дакрануўшыся, прывесці ў рух’ (Покарны, 743, дае без s‑), параўн. лац. movere ’рушыць’ (Вальдэ-Гофман, 2, 116), магчыма, літ. mùšti ’ўдарыць’, mušnóti ’ціха абстукаць’. Улічваючы, што націскны ы ў дадзенай беларускай гаворцы пераходзіць у у (ДАБМ, к. 39), можна дапусціць сувязь з смыкаць (гл.), але пры гэтым няясна другое ‑с‑ (‑з‑ у запісе Янкоўскага). Супрун, Веснік БДУ, 1973, 2, 66.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)