абстаўля́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абстаўля́ю абстаўля́ем
2-я ас. абстаўля́еш абстаўля́еце
3-я ас. абстаўля́е абстаўля́юць
Прошлы час
м. абстаўля́ў абстаўля́лі
ж. абстаўля́ла
н. абстаўля́ла
Загадны лад
2-я ас. абстаўля́й абстаўля́йце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абстаўля́ючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абстаўля́ць несов.

1. в разн. знач. обставля́ть;

2. разг. обставля́ть, обгоня́ть;

3. разг. обставля́ть, обма́нывать; см. абста́віць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абстаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.

Незак. да абставіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абста́віць, -та́ўлю, -та́віш, -та́віць; -та́ўлены; зак.

1. каго-што, чым. Паставіць што-н. вакол каго-, чаго-н.

А. трыбуну кветкамі.

2. што. Уставіць, заставіць што-н. чым-н.

А. паліцы кнігамі.

А. вокны вазонамі.

3. што. Паставіць у пакоі, кабінеце, кватэры мэблю, набыць абстаноўку (у 1 знач.).

А. дом мэбляй.

А. кабінет.

4. перан., што. Стварыць умовы, абставіны для правядзення чаго-н.

Добра а. юбілей.

5. перан., каго-што. Дасягнуць большых поспехаў, апярэдзіць каго-н. у чым-н. (разм.).

А. канкурэнтаў.

|| незак. абстаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мэблява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак. і незак., што.

Абставіць (абстаўляць) мэбляй.

М. кватэру.

|| наз. мэбліро́ўка, -і, ДМ -ро́ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обставля́ть несов.

1. (ставить вокруг) абстаўля́ць;

2. (меблировать) абсталёўваць;

3. перен. (устраивать) абстаўля́ць, абла́джваць;

4. (обгонять кого-л. в чём-л.) прост. абстаўля́ць;

5. (обманывать) прост. ашу́кваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мэблява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак. і незак., што.

Абставіць (абстаўляць) памяшканне мэбляй.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абстаўля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; незак.

1. Незак. да абставіцца.

2. Зал. да абстаўляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абстаўля́цца несов.

1. (ставить что-л. вокруг себя) обставля́ться; см. абста́віцца;

2. страд. обставля́ться; обгоня́ться; обма́нываться; см. абстаўля́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ве́шыць ’пры сяўбе абазначаць саломай месца, дзе ўпала апошняе зерне, каб другі раз не кідаць зерня на тое ж месца’; ’абстаўляць, вызначаць дарогу зімой’ (Нас.). Да вяха́ 1 (гл.). Параўн. таксама рус. прэйл. (Латв. ССР) ве́шить ’ставіць веткі, калі сеюць, абазначаючы вузкія палосы засеянага поля’, укр. вішити ’вяшыць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)