абсталява́ць, -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й; -лява́ны; зак., што.
1. Забяспечыць патрэбным абсталяваннем, інвентаром.
А. фізічны кабінет.
А. лектарскую залу нагляднымі дапаможнікамі.
2. Набыць абстаноўку (у 1 знач.), мэбляваць.
3. Арганізаваць што-н.
Друкарню абсталявалі ў суседнім доме.
|| незак. абсталёўваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. абсталёўванне, -я, н. і абсталява́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абсталява́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абсталю́ю |
абсталю́ем |
| 2-я ас. |
абсталю́еш |
абсталю́еце |
| 3-я ас. |
абсталю́е |
абсталю́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
абсталява́ў |
абсталява́лі |
| ж. |
абсталява́ла |
| н. |
абсталява́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
абсталю́й |
абсталю́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
абсталява́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абсталява́ць сов.
1. обору́довать; оснасти́ть;
а. лабарато́рыю — обору́довать лаборато́рию;
2. (омеблировать) обста́вить;
а. кватэ́ру — обста́вить кварти́ру
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абсталява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак., што.
Забяспечыць патрэбным абсталяваннем — інструментамі, прыладамі, механізмамі; прыстасаваць для чаго‑н., пад што‑н. Школа абсталявала майстэрні, фізічны і хімічны кабінет. □ Моладзь абсталявала залу для спектакляў. Самі зрабілі сцэну, прыбудавалі касірскую будку. Чарнышэвіч. // Набыць абстаноўку; мэбляваць. Нарэшце працавіты гаспадар абсталяваў сваю кватэру, Набыў карціны, дываны, парцьеры. Корбан. // Арганізаваць, зрабіць што‑н. Друкарню абсталявалі ў невялічкім драўляным аднапавярховым доме ў кватэры Міхала Воранава. Гурскі. Але калі зайшла гаворка, дзе абсталяваць радыёпункты ў трактарных брыгадах, прыйшлося задумацца. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Абсталява́ць, абсталяваны (БРС, Касп.) < польск. obstalować, якое ў сваю чаргу з нямецкага bestellen; ням. be‑ > польск. ob‑, не зусім зразумелая агаласоўка кораня, гл. Брукнер, 512–513.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
абсталява́нне, -я, н.
1. гл. абсталяваць.
2. Сукупнасць прылад, механізмаў, машын і пад., неабходных для чаго-н.
Завод аснашчаны новым абсталяваннем.
Лабараторнае а.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абсталёўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абсталяваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абсталява́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад абсталяваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
радыёфікава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й; -кава́ны; зак. і незак., што.
Абсталяваць (абсталёўваць) што-н. устаноўкамі для прыёму і перадачы па радыё.
|| наз. радыёфіка́цыя, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
атакела́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што.
Спец. Забяспечыць, абсталяваць такелажам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)