абсалю́тны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абсалю́тны |
абсалю́тная |
абсалю́тнае |
абсалю́тныя |
| Р. |
абсалю́тнага |
абсалю́тнай
абсалю́тнае |
абсалю́тнага |
абсалю́тных |
| Д. |
абсалю́тнаму |
абсалю́тнай |
абсалю́тнаму |
абсалю́тным |
| В. |
абсалю́тны (неадуш.)
абсалю́тнага (адуш.) |
абсалю́тную |
абсалю́тнае |
абсалю́тныя (неадуш.)
абсалю́тных (адуш.) |
| Т. |
абсалю́тным |
абсалю́тнай
абсалю́тнаю |
абсалю́тным |
абсалю́тнымі |
| М. |
абсалю́тным |
абсалю́тнай |
абсалю́тным |
абсалю́тных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
праўдалю́бства, ‑а, н.
Любоў да праўды, ісціны. Старому рыбаку ўласціва абсалютнае праўдалюбства, шчырасць і смеласць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Нізва́ння ’ніколькі’ (Касп.), ні званьня ’зусім нічога, нічуць’ (Шат.). Скарочанае з выразу ні звання не засталося (пра абсалютнае знікненне), дзе званне ’назва, найменне’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)