абрэ́заны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абрэ́заны |
абрэ́заная |
абрэ́занае |
абрэ́заныя |
| Р. |
абрэ́занага |
абрэ́занай абрэ́занае |
абрэ́занага |
абрэ́заных |
| Д. |
абрэ́занаму |
абрэ́занай |
абрэ́занаму |
абрэ́заным |
| В. |
абрэ́заны (неадуш.) абрэ́занага (адуш.) |
абрэ́заную |
абрэ́занае |
абрэ́заныя (неадуш.) абрэ́заных (адуш.) |
| Т. |
абрэ́заным |
абрэ́занай абрэ́занаю |
абрэ́заным |
абрэ́занымі |
| М. |
абрэ́заным |
абрэ́занай |
абрэ́заным |
абрэ́заных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абрэ́заны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абрэ́заны |
абрэ́заная |
абрэ́занае |
абрэ́заныя |
| Р. |
абрэ́занага |
абрэ́занай абрэ́занае |
абрэ́занага |
абрэ́заных |
| Д. |
абрэ́занаму |
абрэ́занай |
абрэ́занаму |
абрэ́заным |
| В. |
абрэ́заны (неадуш.) абрэ́занага (адуш.) |
абрэ́заную |
абрэ́занае |
абрэ́заныя (неадуш.) абрэ́заных (адуш.) |
| Т. |
абрэ́заным |
абрэ́занай абрэ́занаю |
абрэ́заным |
абрэ́занымі |
| М. |
абрэ́заным |
абрэ́занай |
абрэ́заным |
абрэ́заных |
Кароткая форма: абрэ́зана.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абрэ́заны обре́занный; остри́женный, обстри́женный; поре́занный; см. абрэ́заць 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абрэ́заны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад абрэзаць (у 1, 2 знач.).
2. у знач. прым. Паранены, пакалечаны. Абрэзаны палец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
обре́занный абрэ́заны, мног. паабраза́ны, паабрэ́званы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
окургу́женный прост. ко́ратка абрэ́заны, абчыкры́жаны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абрэ́з
‘зброя; абрэзаны край’
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
абрэ́з |
абрэ́зы |
| Р. |
абрэ́за |
абрэ́заў |
| Д. |
абрэ́зу |
абрэ́зам |
| В. |
абрэ́з |
абрэ́зы |
| Т. |
абрэ́зам |
абрэ́замі |
| М. |
абрэ́зе |
абрэ́зах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
обкро́мсанный разг. абрэ́заны, мног. паабраза́ны, паабрэ́заны;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абрэ́з, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Абрэзаны край, беражок.
Кніга з зялёным абрэзам.
2. Вінтоўка з укарочаным канцом ствала.
Страляць з абрэза.
◊
У абрэз (разм.) — без лішку, якраз столькі, колькі можа спатрэбіцца.
Грошай у а.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абразны́, ‑ая, ‑ое.
1. Такі, у якім абрэзаны краі (край). Адрозніваюць дошкі абразныя, неабразныя і аполкі.
2. Прызначаны для абразання чаго‑н. Абразны станок.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)