абру́шыцца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
- |
- |
| 2-я ас. |
- |
- |
| 3-я ас. |
абру́шыцца |
абру́шацца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
абру́шыўся |
абру́шыліся |
| ж. |
абру́шылася |
| н. |
абру́шылася |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
абру́шыўшыся |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
абру́шыцца, -шуся, -шышся, -шыцца; зак.
1. гл. рушыцца.
2. перан., на каго-што. Імкліва напасці.
А. з пагрозамі.
А. на ворага.
|| незак. абру́швацца, -аюся, -аешся, -аецца (да 2 знач.).
|| наз. абрушэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абру́шыцца сов.
1. обру́шиться, ру́хнуть; завали́ться;
2. перен. обру́шиться; навали́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абру́шыцца, ‑шыцца; зак.
1. Рынуцца, паляцець, пасыпацца на каго‑, што‑н. Застрачылі кулямёты, аўтаматы, на паліцэйскіх абрушыўся град куль. Васілеўская. // перан. Наваліцца на каго‑, што‑н. (пра вайну, голад, няшчасце і пад.). Лавінай нечаканаю вайна, Усё знішчаючы перад сабой, На мірны край абрушылася наш. Танк.
2. перан. Імкліва і нечакана напасці на каго‑, што‑н.; атакаваць. Чорны груган кружыць над наваколлем і вось-вось абрушыцца на Панятоўшчыну. Кавалёў. // Напасці, накінуцца на каго‑н. з папрокамі, лаянкай, абвінавачваннямі. Як толькі Шаблюк закончыў, Мікульскі.. абрушыўся на яго з тымі ж самымі фактамі. Марціновіч. Спачатку меўся ўскочыць архірэй І гневам абрушыцца вялікім На дзёрзкага папа. А. Астапенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абуры́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., абу́рыцца; зак. (разм.).
Абрушыцца, абваліцца.
Сцяна абурылася.
|| незак. абу́рвацца, -аецца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абру́швацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да абрушыцца.
2. Зал. да абрушваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абрушэ́нне, ‑я, н.
Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. абрушыць, абрушыцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
обру́шиться сов.
1. абвалі́цца, абру́шыцца, абуры́цца;
2. перен. накі́нуцца, навалі́цца, напа́сці.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абру́швацца несов.
1. обру́шиваться, ру́шиться; зава́ливаться; см. абру́шыцца;
2. страд. ру́шиться; зава́ливаться; см. абру́шваць 1
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
а́хнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. (разм.).
1. Аднакратна моцна выкрыкнуць «ах!», выказваючы якое-н. пачуццё: захапленне, здзіўленне, шкадаванне, страх, смутак і пад.
Жанчына ахнула.
2. Моцна ўдарыць па чым-н.; выбухнуць, разарвацца, стрэліць, абрушыцца і г.д.
А. палкай па галаве.
|| незак. а́хаць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. а́ханне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)