абру́шваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абру́шваю абру́шваем
2-я ас. абру́шваеш абру́шваеце
3-я ас. абру́швае абру́шваюць
Прошлы час
м. абру́шваў абру́швалі
ж. абру́швала
н. абру́швала
Загадны лад
2-я ас. абру́швай абру́швайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абру́шваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абру́шваць несов.

1. обру́шивать, ру́шить; зава́ливать;

2. перен. обру́шивать; см. абру́шыць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абру́шваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абрушыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абру́шыць, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак., што.

1. гл. рушыць.

2. перан., на каго-што. Накіраваць усю сілу пачуццяў, клопатаў і пад.

А. лютасць на ворага.

|| незак. абру́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обру́шивать несов.

1. (разваливать, разрушать) абва́льваць, абру́шваць, абу́рваць;

2. перен. абру́шваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абру́швацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абрушыцца.

2. Зал. да абрушваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абру́шванне ср. обру́шение; зава́ливание; см. абру́шваць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абру́швацца несов.

1. обру́шиваться, ру́шиться; зава́ливаться; см. абру́шыцца;

2. страд. ру́шиться; зава́ливаться; см. абру́шваць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зава́ливать несов.

1. в разн. знач. зава́льваць;

2. (запрокидывать) разг. закіда́ць, закі́дваць, адкіда́ць, адкі́дваць;

3. (обрушивать) разг. абва́льваць, абу́рваць, абру́шваць; см. завали́ть​ 1-3;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ру́шить несов.

1. разбура́ць; (валить) валі́ць; (обрушивать) абва́льваць, абру́шваць, абу́рваць;

2. перен., прост., уст. паруша́ць;

3. спец., обл. драць, дзе́рці, абдзіра́ць;

ру́шить про́со драць (абдзіра́ць) про́са;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)