абра́днасць
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне
|
адз. |
| Н. |
абра́днасць |
| Р. |
абра́днасці |
| Д. |
абра́днасці |
| В. |
абра́днасць |
| Т. |
абра́днасцю |
| М. |
абра́днасці |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абра́днасць, -і, мн. -і, -ей, ж.
1. Сістэма абрадаў.
Зімовая народная а.
2. Абрадавы звычай.
Выконваць усе абраднасці.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абра́днасць ж. обря́дность
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абра́днасць, ‑і, ж.
1. Сукупнасць абрадаў якога‑н. культу. Свята зімы ўключае ў сябе многія элементы зімовай народнай абраднасці, якая склалася ў кожнага народа на працягу стагоддзяў.
2. Абрадавы звычай. З прычыны гэтага адпала неабходнасць усякіх далейшых ахвяр, а разам з тым адпала і падстава для мноства рэлігійных абрадаў; але вызваленне ад абраднасцей, якія затруднялі або рабілі немагчымымі зносіны з іншаверамі, было першай умовай, сусветнай рэлігіі. Энгельс.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
обря́дность
1. (система обрядов) абра́днасць, -ці ж.;
2. (обрядный обычай) абра́д, -ду м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
духабо́ры і духабо́рцы, ‑аў; адз. духабор, ‑а і духаборац, ‑рца, м.; духаборка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. духаборкі, ‑рак; ж.
Гіст. Рэлігійная секта, якая адмаўляла абраднасць і дагматы праваслаўнай царквы (узнікла на поўдні Расіі ў 18 ст.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)