аборт - Пошук - Асноўныя

або́рт, -у, М -рце, мн. -ы, -аў, м.

Дачаснае адвольнае або штучнае наўмыснае спыненне цяжарнасці, спарон.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

або́рт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

або́рт, -ту м., мед. або́рт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

або́рт мед. або́рт, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

або́рт, ‑у, М ‑рце, м.

Дачаснае спыненне цяжарнасці; самаадвольнае або наўмыснае ачышчэнне маткі ад плода.

[Ад лац. abortus — выкідыш.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Або́рт (БРС). Запазычанне праз рускую мову ў XX ст. (Крукоўскі, Уплыў, 88), дзе ў другой палавіне XIX ст. з лац. abortus. Гл. Шанскі, 1, А, 17.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

мі́ні-або́рт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

вы́кідыш, ‑а, м.

1. Дачаснае спыненне цяжарнасці; аборт.

2. Дачасна народжаны плод чалавека ці жывёлы, не здольны выжыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затаўсце́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Абл. Зацяжараць. — Парабчанка Галіноўскіх затаўсцела, дык каб дзіцяці не было, аборт у Гартны зрабіла. Галавач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абартава́ць

‘правесці (праводзіць) аборт (абартаваць каго-небудзь)’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

Verbum