абначава́ць
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абначу́ю |
абначу́ем |
| 2-я ас. |
абначу́еш |
абначу́еце |
| 3-я ас. |
абначу́е |
абначу́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
абначава́ў |
абначава́лі |
| ж. |
абначава́ла |
| н. |
абначава́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
абначу́й |
абначу́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
абначава́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абначава́ць сов., разг., см. заначава́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абначава́ць, ‑чую, ‑чуеш, ‑чуе; зак.
Разм. Тое, што і заначаваць. Адышлі яны [Павэлак з бацькам] ад Пскова кіламетраў з трыццаць і ў сяле Іванаўскім абначавалі. Гарэцкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)