абмяле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. абмяле́нне
Р. абмяле́ння
Д. абмяле́нню
В. абмяле́нне
Т. абмяле́ннем
М. абмяле́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абмяле́нне ср. обмеле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абмяле́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. абмялець. Абмяленне возера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обмеле́ние абмяле́нне, -ння ср., абмяльчэ́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)