абмяле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. абмяле́нне
Р. абмяле́ння
Д. абмяле́нню
В. абмяле́нне
Т. абмяле́ннем
М. абмяле́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абмяле́нне ср. обмеле́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абмяле́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. абмялець. Абмяленне возера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмяле́нне н. Versánden n -s, Versándung f - (занясенне пяском); Séichtwérden n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

обмеле́ние абмяле́нне, -ння ср., абмяльчэ́нне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Versándung

f -, -en абмяле́нне, нано́с пяску́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)