Verbum

анлайнавы слоўнік

абму́ляць, -яю, -яеш, -яе; -яны; зак., што.

Пашкодзіць скуру трэннем, нацерці.

А. ногі.

|| незак. абму́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абму́ляць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абму́ляць сов. (повредить трением) стере́ть, натере́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абму́ляць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Пашкодзіць скуру трэннем; нацерці. Абмуляць нагу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абму́ляны стёртый, натёртый; см. абму́ляць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абму́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абмуляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абшму́ляць, -яю, -яеш, -яе; -яны; зак., што (разм.).

1. Шмуляючы, выцерці, пашкодзіць, падраць (пра вопратку).

А. локці.

2. Тое, што і абмуляць.

А. ногі.

|| незак. абшму́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паабму́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Разм. Абмуляць усё, многае. Паабмульваць плечы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абму́ляны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад абмуляць.

2. у знач. прым. З пашкоджанай ад трэння скурай. Абмуляны конь. Абмуляныя ногі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абшму́ляць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

1. Разм. Дакранаючыся да паверхні чаго‑н., тручыся, пашкодзіць што‑н.

2. Тое, што і абмуляць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)