абму́ляны
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абму́ляны |
абму́ляная |
абму́лянае |
абму́ляныя |
| Р. |
абму́лянага |
абму́лянай абму́лянае |
абму́лянага |
абму́ляных |
| Д. |
абму́лянаму |
абму́лянай |
абму́лянаму |
абму́ляным |
| В. |
абму́ляны (неадуш.) абму́лянага (адуш.) |
абму́ляную |
абму́лянае |
абму́ляныя (неадуш.) абму́ляных (адуш.) |
| Т. |
абму́ляным |
абму́лянай абму́лянаю |
абму́ляным |
абму́лянымі |
| М. |
абму́ляным |
абму́лянай |
абму́ляным |
абму́ляных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абму́ляны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абму́ляны |
абму́ляная |
абму́лянае |
абму́ляныя |
| Р. |
абму́лянага |
абму́лянай абму́лянае |
абму́лянага |
абму́ляных |
| Д. |
абму́лянаму |
абму́лянай |
абму́лянаму |
абму́ляным |
| В. |
абму́ляны (неадуш.) абму́лянага (адуш.) |
абму́ляную |
абму́лянае |
абму́ляныя (неадуш.) абму́ляных (адуш.) |
| Т. |
абму́ляным |
абму́лянай абму́лянаю |
абму́ляным |
абму́лянымі |
| М. |
абму́ляным |
абму́лянай |
абму́ляным |
абму́ляных |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абму́ляны
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
абму́ляны |
абму́ляная |
абму́лянае |
абму́ляныя |
| Р. |
абму́лянага |
абму́лянай абму́лянае |
абму́лянага |
абму́ляных |
| Д. |
абму́лянаму |
абму́лянай |
абму́лянаму |
абму́ляным |
| В. |
абму́ляны (неадуш.) абму́лянага (адуш.) |
абму́ляную |
абму́лянае |
абму́ляныя (неадуш.) абму́ляных (адуш.) |
| Т. |
абму́ляным |
абму́лянай абму́лянаю |
абму́ляным |
абму́лянымі |
| М. |
абму́ляным |
абму́лянай |
абму́ляным |
абму́ляных |
Кароткая форма: абму́ляна.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абму́ляны стёртый, натёртый; см. абму́ляць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абму́ляны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад абмуляць.
2. у знач. прым. З пашкоджанай ад трэння скурай. Абмуляны конь. Абмуляныя ногі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)