абме́шванне гл. абмяшаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абме́шванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. абме́шванне абме́шванні
Р. абме́швання абме́шванняў
Д. абме́шванню абме́шванням
В. абме́шванне абме́шванні
Т. абме́шваннем абме́шваннямі
М. абме́шванні абме́шваннях

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абме́шванне ср., разг. запра́вка ж., сда́бривание; см. абме́шваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абме́шванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абмешваць — абмяшаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмяша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

Прыправіць корм (сечку, мякіну, ахрап’е) мукою, бульбай.

А. сечку карове.

|| незак. абме́шваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абме́шванне, -я, н. і абме́шка, -і, ДМ -шцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)