абмаўля́цца гл. абмовіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абмаўля́цца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абмаўля́юся абмаўля́емся
2-я ас. абмаўля́ешся абмаўля́ецеся
3-я ас. абмаўля́ецца абмаўля́юцца
Прошлы час
м. абмаўля́ўся абмаўля́ліся
ж. абмаўля́лася
н. абмаўля́лася
Дзеепрыслоўе
цяп. час абмаўля́ючыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абмаўля́цца несов. (ошибаться) огова́риваться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абмаўля́цца, ‑ляюся, ‑ляешся, ‑ляецца.

Незак. да абмовіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмо́віцца, -мо́ўлюся, -мо́вішся, -мо́віцца; зак.

1. Агаварыцца, сказаць не тое, што трэба.

2. Нечакана прыгадаць што-н.; між іншым сказаць тое, пра што не варта было ўпамінаць.

◊

Не абмовіцца (ні адным) словам (разм.) — нічога не сказаць, змоўчаць.

|| незак. абмаўля́цца, -ля́юся, -ля́ешся, -ля́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

огова́риваться

1. (делать оговорку) агаво́рвацца;

2. (ошибаться) абмаўля́цца, памыля́цца, агаво́рвацца;

3. страд. абгаво́рвацца; абумо́ўлівацца, агаво́рвацца; см. огова́ривать.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)