абмаро́жваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абмаро́жваю |
абмаро́жваем |
| 2-я ас. |
абмаро́жваеш |
абмаро́жваеце |
| 3-я ас. |
абмаро́жвае |
абмаро́жваюць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
абмаро́жваў |
абмаро́жвалі |
| ж. |
абмаро́жвала |
| н. |
абмаро́жвала |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
абмаро́жвай |
абмаро́жвайце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
абмаро́жваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абмаро́жваць несов. обмора́живать
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абмаро́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абмарозіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абмаро́зіць, -ро́жу, -ро́зіш, -ро́зіць; -маро́зь; -ро́жаны; зак., каго-што.
Пашкодзіць марозам, памарозіць, змарозіць.
А. вушы.
|| незак. абмаро́жваць, -аю, -аеш, -ае; наз. абмаро́жванне, -я, н.
|| наз. абмаражэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ознобля́ть несов., прост. абмаро́жваць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абмаро́жванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. абмарожваць — абмарозіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
обмора́живать несов. абмаро́жваць, маро́зіць; см. обморо́зить;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абмаро́жвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да абмарозіцца.
2. Зал. да абмарожваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Зазно́ба ’жаль’, ’прадмет жалю’ (Нас.). Рус. зазно́ба ’каханне’, ’каханая’, уст. ’жаль’, укр. зазно́бка ’шрам, апёк’ (Жэлях.), ’засмучэнне’. Відаць, бяссуфіксны аддзеяслоўны наз. ад ст.-рус. зазнобити ’выклікаць абмарожанне (> боль); які з прэфіксам за‑ ад знобити ’быць крыніцай холаду, уздзейнічаць холадам, абмарожваць, выклікаць дрыжыкі’ (параўн. рус. озноб). Адсюль ’засмучэнне, жаль’. Пра рус. пераход да ’кахання’ гл. Фасмер, 2, 74; Адзінцоў, Этимология, 1974, 117–120; Шанскі, 2, З, 31–32. Зубаты (Studie, 1, 2, 179) параўноўвае бел. слова з гнесці, польск. gnębić ’прыгнятаць’. Гэта параўнанне мае сэнс толькі ў плане рэканструкцыі і.-е. кораня, але не непасрэдна на слав. грунце. Гл. зні́бець, зяб.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)