абмаро́жваць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абмаро́жваю абмаро́жваем
2-я ас. абмаро́жваеш абмаро́жваеце
3-я ас. абмаро́жвае абмаро́жваюць
Прошлы час
м. абмаро́жваў абмаро́жвалі
ж. абмаро́жвала
н. абмаро́жвала
Загадны лад
2-я ас. абмаро́жвай абмаро́жвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абмаро́жваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абмаро́жваць несов. обмора́живать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абмаро́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абмарозіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абмаро́зіць, абмаро́жваць ábfrieren* vt; erfríeren* vt;

абмаро́зіць (сабе́) ву́шы sich (D) die Óhren ábfrieren*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абмаро́зіць, -ро́жу, -ро́зіш, -ро́зіць; -маро́зь; -ро́жаны; зак., каго-што.

Пашкодзіць марозам, памарозіць, змарозіць.

А. вушы.

|| незак. абмаро́жваць, -аю, -аеш, -ае; наз. абмаро́жванне, -я, н.

|| наз. абмаражэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ознобля́ть несов., прост. абмаро́жваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абмаро́жванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абмарожваць — абмарозіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обмора́живать несов. абмаро́жваць, маро́зіць; см. обморо́зить;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абмаро́жвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абмарозіцца.

2. Зал. да абмарожваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Зазно́ба ’жаль’, ’прадмет жалю’ (Нас.). Рус. зазно́ба ’каханне’, ’каханая’, уст. ’жаль’, укр. зазно́бка ’шрам, апёк’ (Жэлях.), ’засмучэнне’. Відаць, бяссуфіксны аддзеяслоўны наз. ад ст.-рус. зазнобити ’выклікаць абмарожанне (> боль); які з прэфіксам за‑ ад знобити ’быць крыніцай холаду, уздзейнічаць холадам, абмарожваць, выклікаць дрыжыкі’ (параўн. рус. озноб). Адсюль ’засмучэнне, жаль’. Пра рус. пераход да ’кахання’ гл. Фасмер, 2, 74; Адзінцоў, Этимология, 1974, 117–120; Шанскі, 2, З, 31–32. Зубаты (Studie, 1, 2, 179) параўноўвае бел. слова з гнесці, польск. gnębić ’прыгнятаць’. Гэта параўнанне мае сэнс толькі ў плане рэканструкцыі і.-е. кораня, але не непасрэдна на слав. грунце. Гл. зні́бець, зяб.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)