абмало́чаны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абмало́чаны абмало́чаная абмало́чанае абмало́чаныя
Р. абмало́чанага абмало́чанай
абмало́чанае		 абмало́чанага абмало́чаных
Д. абмало́чанаму абмало́чанай абмало́чанаму абмало́чаным
В. абмало́чаны (неадуш.)
абмало́чанага (адуш.)		 абмало́чаную абмало́чанае абмало́чаныя (неадуш.)
абмало́чаных (адуш.)
Т. абмало́чаным абмало́чанай
абмало́чанаю		 абмало́чаным абмало́чанымі
М. абмало́чаным абмало́чанай абмало́чаным абмало́чаных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абмало́чаны

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абмало́чаны абмало́чаная абмало́чанае абмало́чаныя
Р. абмало́чанага абмало́чанай
абмало́чанае		 абмало́чанага абмало́чаных
Д. абмало́чанаму абмало́чанай абмало́чанаму абмало́чаным
В. абмало́чаны (неадуш.)
абмало́чанага (адуш.)		 абмало́чаную абмало́чанае абмало́чаныя (неадуш.)
абмало́чаных (адуш.)
Т. абмало́чаным абмало́чанай
абмало́чанаю		 абмало́чаным абмало́чанымі
М. абмало́чаным абмало́чанай абмало́чаным абмало́чаных

Кароткая форма: абмало́чана.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абмало́чаны обмоло́ченный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абмало́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад абмалаціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мало́чаны, -ая, -ае.

Абмалочаны.

Малочанае збожжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обмоло́ченный абмало́чаны, змало́чаны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мало́чаны, ‑ая, ‑ае.

Абмалочаны. Малочаныя снапы. Малочанае збожжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́малачаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад вымалаціць.

2. у знач. прым. Абмалочаны. Вымалачаны сноп.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Кулі́сак ’сноп, абмалочаны не да канца’ (Нар. лекс.). Балтызм. Параўн. літ. kūlys ’звязка, сноп доўгай саломы’ (Лаўчутэ, Балтизмы, 14–15).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Кло́тнік ’васілёк лугавы’; «клотнік і васілёк у жыця, толькі клотшк больш фіялетавы» (Сл. паўн.-зах., 2, 478). Магчыма, да польск. kłot ’абмалочаны сноп’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)