аблу́плены
прыметнік, якасны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аблу́плены |
аблу́пленая |
аблу́пленае |
аблу́пленыя |
| Р. |
аблу́пленага |
аблу́пленай
аблу́пленае |
аблу́пленага |
аблу́пленых |
| Д. |
аблу́пленаму |
аблу́пленай |
аблу́пленаму |
аблу́пленым |
| В. |
аблу́плены (неадуш.)
аблу́пленага (адуш.) |
аблу́пленую |
аблу́пленае |
аблу́пленыя (неадуш.)
аблу́пленых (адуш.) |
| Т. |
аблу́пленым |
аблу́пленай
аблу́пленаю |
аблу́пленым |
аблу́пленымі |
| М. |
аблу́пленым |
аблу́пленай |
аблу́пленым |
аблу́пленых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
аблу́плены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
аблу́плены |
аблу́пленая |
аблу́пленае |
аблу́пленыя |
| Р. |
аблу́пленага |
аблу́пленай
аблу́пленае |
аблу́пленага |
аблу́пленых |
| Д. |
аблу́пленаму |
аблу́пленай |
аблу́пленаму |
аблу́пленым |
| В. |
аблу́плены (неадуш.)
аблу́пленага (адуш.) |
аблу́пленую |
аблу́пленае |
аблу́пленыя (неадуш.)
аблу́пленых (адуш.) |
| Т. |
аблу́пленым |
аблу́пленай
аблу́пленаю |
аблу́пленым |
аблу́пленымі |
| М. |
аблу́пленым |
аблу́пленай |
аблу́пленым |
аблу́пленых |
Кароткая форма: аблу́плена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
аблу́плены облу́пленный; обо́дранный; см. аблупі́ць;
◊ ве́даць як ~нага — знать как облу́пленного
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
аблу́плены, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад аблупіць.
2. у знач. прым. Без верхняга слоя, без покрыва, аблезлы. Сашка заўсёды насіў з сабою гармонік: старэнькі, аблуплены, хрыпаты. Пянкрат.
•••
Ведаць як аблупленага гл. ведаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
лу́пленный лу́плены, абадра́ны, абдзёрты; аблу́плены; см. лупи́ть 1;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
облу́пленный
1. аблу́плены, мног. пааблу́пліваны, абадра́ны, абдзёрты, мног. паабдзіра́ны;
2. абабра́ны, мног. паабіра́ны, абадра́ны, мног. паабдзіра́ны; см. облупи́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́хапіць, ‑шлю, ‑піш, ‑піць; каго-што.
1. Імгненна выняць, дастаць. Выхапіць шаблю з ножнаў. □ [Жанчына] кінулася наперад і выхапіла дзяўчынку проста з-пад машыны. Скрыпка. // Узяць што‑н. наўгад, выпадкова. Выхапіць цытату. // перан. Вылучыць святлом, позіркам і пад. Агеньчык цыгаркі на момант выхапіў з цемры.. твар [Цімоха], чорную калматую бараду, аблуплены казырок салдацкай шапкі. Сіўцоў.
2. Схапіўшы, забраць, адабраць; вырваць. Выхапіць палку з рук. // перан. Вызваліць. Недзе там застаўся.. камандзір, іх таварыш. Пакуль гітлераўцы апамятаюцца, трэба выхапіць яго адтуль. Шахавец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
обо́дранный
1. аблу́плены, мног. пааблу́пліваны, абадра́ны, абдзёрты, мног. паабдзіра́ны; садра́ны, здзёрты, мног. паздзіра́ны, злу́плены;
2. пашатрава́ны;
3. абадра́ны, мног. паабдзіра́ны, абшарпа́ны;
4. абадра́ны, мног. паабдзіра́ны; см. ободра́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абле́злы, ‑ая, ‑ае.
Разм.
1. Той (такі), у каго (у якім) вылезла шэрсць, поўсць. Сухарлявы конь а аблезлай ад мулкага хамута шыяй ледзь мог цягнуць плуг. Каваль. // Які пачаў мяняць скуру. Аблезлы нос.
2. Які выліняў, змяніў колер, выцвіў. На.. [Шурку] была аблезлая блакітная саколка і падкасаныя вышэй калена няпэўнага колеру картовыя штаны. Васілевіч.
3. З абдзёртым верхнім слоем; аблуплены; выцерты. Аблезлы дом. □ Холадам веяла і жудасцю ад аблезлых высокіх сцен. Галавач. Тады [Яўхім] імчаўся ў гумно, дзе стаяла аблезлая малатарня, афарбаваная калісьці ў сіні колер. Чарнышэвіч.
4. перан. Непрыгожы, неахайны, плюгавы. У такія хвіліны Косцю хацелася схапіць гэтую аблезлую малпу [Іваноўскага] і задушыць уласнымі рукамі. Новікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)