аблу́плены

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аблу́плены аблу́пленая аблу́пленае аблу́пленыя
Р. аблу́пленага аблу́пленай
аблу́пленае		 аблу́пленага аблу́пленых
Д. аблу́пленаму аблу́пленай аблу́пленаму аблу́пленым
В. аблу́плены (неадуш.)
аблу́пленага (адуш.)		 аблу́пленую аблу́пленае аблу́пленыя (неадуш.)
аблу́пленых (адуш.)
Т. аблу́пленым аблу́пленай
аблу́пленаю		 аблу́пленым аблу́пленымі
М. аблу́пленым аблу́пленай аблу́пленым аблу́пленых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аблу́плены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. аблу́плены аблу́пленая аблу́пленае аблу́пленыя
Р. аблу́пленага аблу́пленай
аблу́пленае		 аблу́пленага аблу́пленых
Д. аблу́пленаму аблу́пленай аблу́пленаму аблу́пленым
В. аблу́плены (неадуш.)
аблу́пленага (адуш.)		 аблу́пленую аблу́пленае аблу́пленыя (неадуш.)
аблу́пленых (адуш.)
Т. аблу́пленым аблу́пленай
аблу́пленаю		 аблу́пленым аблу́пленымі
М. аблу́пленым аблу́пленай аблу́пленым аблу́пленых

Кароткая форма: аблу́плена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аблу́плены облу́пленный; обо́дранный; см. аблупі́ць;

◊ ве́даць як ~нага — знать как облу́пленного

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аблу́плены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад аблупіць.

2. у знач. прым. Без верхняга слоя, без покрыва, аблезлы. Сашка заўсёды насіў з сабою гармонік: старэнькі, аблуплены, хрыпаты. Пянкрат.

•••

Ведаць як аблупленага гл. ведаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблу́плены ábgebröckelt; ábgeblättert; ábgewetzt;

◊

ве́даць каго-н як аблу́пленага j-m in- und áuswendig kénnen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лу́пленный лу́плены, абадра́ны, абдзёрты; аблу́плены; см. лупи́ть​ 1;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

облу́пленный

1. аблу́плены, мног. пааблу́пліваны, абадра́ны, абдзёрты, мног. паабдзіра́ны;

2. абабра́ны, мног. паабіра́ны, абадра́ны, мног. паабдзіра́ны; см. облупи́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́хапіць, ‑шлю, ‑піш, ‑піць; каго-што.

1. Імгненна выняць, дастаць. Выхапіць шаблю з ножнаў. □ [Жанчына] кінулася наперад і выхапіла дзяўчынку проста з-пад машыны. Скрыпка. // Узяць што‑н. наўгад, выпадкова. Выхапіць цытату. // перан. Вылучыць святлом, позіркам і пад. Агеньчык цыгаркі на момант выхапіў з цемры.. твар [Цімоха], чорную калматую бараду, аблуплены казырок салдацкай шапкі. Сіўцоў.

2. Схапіўшы, забраць, адабраць; вырваць. Выхапіць палку з рук. // перан. Вызваліць. Недзе там застаўся.. камандзір, іх таварыш. Пакуль гітлераўцы апамятаюцца, трэба выхапіць яго адтуль. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обо́дранный

1. аблу́плены, мног. пааблу́пліваны, абадра́ны, абдзёрты, мног. паабдзіра́ны; садра́ны, здзёрты, мног. паздзіра́ны, злу́плены;

2. пашатрава́ны;

3. абадра́ны, мног. паабдзіра́ны, абшарпа́ны;

4. абадра́ны, мног. паабдзіра́ны; см. ободра́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абле́злы, ‑ая, ‑ае.

Разм.

1. Той (такі), у каго (у якім) вылезла шэрсць, поўсць. Сухарлявы конь а аблезлай ад мулкага хамута шыяй ледзь мог цягнуць плуг. Каваль. // Які пачаў мяняць скуру. Аблезлы нос.

2. Які выліняў, змяніў колер, выцвіў. На.. [Шурку] была аблезлая блакітная саколка і падкасаныя вышэй калена няпэўнага колеру картовыя штаны. Васілевіч.

3. З абдзёртым верхнім слоем; аблуплены; выцерты. Аблезлы дом. □ Холадам веяла і жудасцю ад аблезлых высокіх сцен. Галавач. Тады [Яўхім] імчаўся ў гумно, дзе стаяла аблезлая малатарня, афарбаваная калісьці ў сіні колер. Чарнышэвіч.

4. перан. Непрыгожы, неахайны, плюгавы. У такія хвіліны Косцю хацелася схапіць гэтую аблезлую малпу [Іваноўскага] і задушыць уласнымі рукамі. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)