абкурэ́ць, -э́ю, -э́еш, -э́е; зак.

Тое, што і абкуродымець.

Сцены абкурэлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абкурэ́ць

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абкурэ́ю абкурэ́ем
2-я ас. абкурэ́еш абкурэ́еце
3-я ас. абкурэ́е абкурэ́юць
Прошлы час
м. абкурэ́ў абкурэ́лі
ж. абкурэ́ла
н. абкурэ́ла
Дзеепрыслоўе
прош. час абкурэ́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абкурэ́ць сов., см. абку́раць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абкурэ́ць, ‑эю, ‑эеш, ‑эе; зак.

Разм. Пакрыцца сажай, гарам; абкуродымець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абкуро́дымець, -ею, -ееш, -ее; -млены; зак. (разм.).

Пакрыцца сажай, гарам, зрабіцца чорным ад дыму; абкурэць.

А. на пажары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абкуро́дымець, ‑аю, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Пакрыцца сажай, гарам; абкурэць. Сцены абкуродымелі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)