Verbum

анлайнавы слоўнік

абка́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

абка́тка ж., спец. обка́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абка́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле дзеясл. абкатваць — абкатаць (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абката́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Ездзячы, зрабіць роўным, гладкім, прыгодным для язды.

А. дарогу.

2. Пробнай яздой праверыць прыгоднасць чаго-н. (спец.).

А. машыну.

|| незак. абка́тваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абка́тванне, -я, н., абка́тка, -і, ДМ -тцы, ж. і абка́т, -у, М -ка́це, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абка́т, ‑у, М ‑каце, м.

Спец. Тое, што і абкатка. Абкат аўтамашыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обка́тка^I ж.

1. ука́чванне, -ння ср., абка́чванне, -ння ср., абле́пліванне, -ння ср., абсыпа́нне, -ння ср.;

2. раўнава́нне, -ння ср., уе́зджванне, -ння ср.; абабіва́нне, -ння ср.;

3. аб’е́зджванне, -ння ср.; см. обка́тывать^{I 1—3};

4. (поезд, идущий пробным рейсом) абка́тка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)