абка́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. абка́тка
Р. абка́ткі
Д. абка́тцы
В. абка́тку
Т. абка́ткай
абка́ткаю
М. абка́тцы

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абка́тка ж., спец. обка́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абка́тка, ‑і, ДМ ‑тцы, ж.

Спец. Дзеянне паводле дзеясл. абкатваць — абкатаць (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Абкатка (апрацоўка дэталей) 1/24

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Абкатка (кавальская аперацыя) 1/24

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Абкатка (пач. перыяд эксплуатацыі машын) 1/24

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

абка́тка ж.

1. (дарогі) Wálzen n -s;

2. (выпрабаванне ў рабоце рухавіка і г. д.) Próbelauf m -(e)s, -läufe, éinfahren n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

абката́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

1. Ездзячы, зрабіць роўным, гладкім, прыгодным для язды.

А. дарогу.

2. Пробнай яздой праверыць прыгоднасць чаго-н. (спец.).

А. машыну.

|| незак. абка́тваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абка́тванне, -я, н., абка́тка, -і, ДМ -тцы, ж. і абка́т, -у, М -ка́це, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абка́т, ‑у, М ‑каце, м.

Спец. Тое, што і абкатка. Абкат аўтамашыны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абка́тванне гл. абкатка

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)