абжыра́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абжыра́ю |
абжыра́ем |
| 2-я ас. |
абжыра́еш |
абжыра́еце |
| 3-я ас. |
абжыра́е |
абжыра́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
абжыра́ў |
абжыра́лі |
| ж. |
абжыра́ла |
| н. |
абжыра́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
абжыра́й |
абжыра́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
абжыра́ючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абжыра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. груб. Аб’ядаць. — Абжыраеце вы мяне, каб вы падохлі, — бурчаў Халуста. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
обжира́ть несов., прост. абжыра́ць, аб’яда́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)