абдо́рваць гл. абдарыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абдо́рваць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. абдо́рваю абдо́рваем
2-я ас. абдо́рваеш абдо́рваеце
3-я ас. абдо́рвае абдо́рваюць
Прошлы час
м. абдо́рваў абдо́рвалі
ж. абдо́рвала
н. абдо́рвала
Загадны лад
2-я ас. абдо́рвай абдо́рвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час абдо́рваючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абдо́рваць несов. ода́ривать, одаря́ть; см. абдары́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абдо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абдарыць, абдараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абдары́ць, -дару́, -до́рыш, -до́рыць; -до́раны; зак., каго (што).

Надзяліць усіх (многіх) падарункамі.

А. дзяцей цацкамі.

|| незак. абдо́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абдо́рванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обда́ривать несов. абдо́рваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абдо́рвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да абдорваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абдо́рвацца несов., страд. ода́риваться; одаря́ться; см. абдо́рваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

одаря́ть несов.

1. (подарками) абдо́рваць, надзяля́ць;

2. перен. (способностями) адо́рваць, надо́рваць, надзяля́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дары́ць ​1, дару, дорыш, дорыць; незак.

1. што. Даваць у якасці падарунка, аддаваць бязвыплатна. Дарыць кветкі. □ Падарункі, вядома, могуць быць розныя. Гэта ўжо ў залежнасці ад матэрыяльных магчымасцей таго, хто дорыць. Лынькоў. Дзяўчаты з усмешкай Дарылі [салдатам] букеты. Танк.

2. каго. Даваць каму‑н. падарунак, падарункі; абдорваць. Дарыць маладых. // чым. Даваць каму‑н. міласціну. [Марыля:] Чым больш на жабраку торбаў, тым лепш такога дораць. Купала.

дары́ць ​2, ‑рыю, ‑рыеш, ‑рые; зак., што.

Скончыць рыць; вырыць да канца ці да якога‑н. месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)