Verbum

анлайнавы слоўнік

абвярга́ць

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абвярга́ць несов. опроверга́ть; см. абве́ргнуць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абвярга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да абвергнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абве́ргнуць, -ну, -неш, -не; абве́рг, -гла; -ні́; -нуты; зак., што.

Выказаць нязгоду з якімі-н. сцверджаннямі; даказаць непраўдзівасць, памылковасць чаго-н.

А. абвінавачанне.

|| незак. абвярга́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. абвяржэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

опроверга́ть несов. абвярга́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абвярга́цца, ‑аецца; незак.

Зал. да абвяргаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абвярга́нне ср. опроверже́ние; см. абвярга́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абвярга́цца несов., страд. опроверга́ться; см. абвярга́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адмаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е; незак., што.

1. гл. адмовіць.

2. Не прызнаваць існавання, значэння, мэтазгоднасці чаго-н.; абвяргаць што-н., выступаць супраць чаго-н.

А. мастацтва.

А. сваю віну.

|| наз. адмаўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абвяржэ́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абвяргаць — абвергнуць.

2. Паведамленне, артыкул і пад., у якім што‑н. абвяргаецца. У дадатак абавязалі Стукава надрукаваць абвяржэнне. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)