абва́рваць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абва́рваю |
абва́рваем |
| 2-я ас. |
абва́рваеш |
абва́рваеце |
| 3-я ас. |
абва́рвае |
абва́рваюць |
| Прошлы час |
| м. |
абва́рваў |
абва́рвалі |
| ж. |
абва́рвала |
| н. |
абва́рвала |
| Загадны лад |
| 2-я ас. |
абва́рвай |
абва́рвайце |
| Дзеепрыслоўе |
| цяп. час |
абва́рваючы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абва́рваць несов. обва́ривать; см. абвары́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абва́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да абварыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абвары́ць, -вару́, -ва́рыш, -ва́рыць; -ва́раны; зак., каго-што.
1. Паварыць крыху.
А. мяса.
2. Абліць варам, апячы гарачай вадой.
А. рукі.
|| незак. абва́рваць, -аю, -аеш, -ае.
|| звар. абвары́цца, -вару́ся, -ва́рышся, -ва́рыцца; незак. абва́рвацца, -аюся, -аешся, -аецца.
|| наз. абва́рванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абва́рванне ср. обва́ривание; см. абва́рваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абва́рванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. абварваць — абварыць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абва́рвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Незак. да абварыцца.
2. Зал. да абварваць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абва́рвацца несов., возвр., страд. обва́риваться; см. абвары́цца, абва́рваць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
бланшы́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе.
Спец.
1. Абварваць ці апрацоўваць параю перад кансерваваннем.
2. Знімаць з ніжняга боку скуры рэшткі падскурнай клятчаткі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ашпа́рыць ’апарыць, абварыць парай ці варам’ (Яруш., Касп., Шат., Бяльк.), укр. ошпарити, рус. ошпарить. Да шпарыць ’абварваць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)