Verbum

анлайнавы слоўнік

абва́рванне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абва́рванне ср. обва́ривание; см. абва́рваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абва́рванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. абварваць — абварыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абвары́ць, -вару́, -ва́рыш, -ва́рыць; -ва́раны; зак., каго-што.

1. Паварыць крыху.

А. мяса.

2. Абліць варам, апячы гарачай вадой.

А. рукі.

|| незак. абва́рваць, -аю, -аеш, -ае.

|| звар. абвары́цца, -вару́ся, -ва́рышся, -ва́рыцца; незак. абва́рвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

|| наз. абва́рванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

обва́рка ж.

1. абва́рванне, -ння ср.;

2. запа́рванне, -ння ср.; см. обва́ривать^{1, 2};

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

обва́ривание

1. абва́рванне, -ння ср.;

2. запа́рванне, -ння ср.;

3. апа́рванне, -ння ср.; см. обва́ривать;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)