абаро́нны, ‑ая, ‑ае.

Які звязаны з абаронай, задавальняе патрэбы абароны. Абаронная магутнасць краіны. Абароннае значэнне. Абаронная прамысловасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

оборо́нный абаро́нны;

оборо́нный промы́шленность абаро́нная прамысло́васць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кро́нверк, ‑а, м.

Абаронная прыбудова ў старых крэпасцях. Кронверк. Петрапаўлаўскай крэпасці.

[Ням. Kronwerk.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абаро́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абаро́нны абаро́нная абаро́ннае абаро́нныя
Р. абаро́ннага абаро́ннай
абаро́ннае		 абаро́ннага абаро́нных
Д. абаро́ннаму абаро́ннай абаро́ннаму абаро́нным
В. абаро́нны (неадуш.)
абаро́ннага (адуш.)		 абаро́нную абаро́ннае абаро́нныя (неадуш.)
абаро́нных (адуш.)
Т. абаро́нным абаро́ннай
абаро́ннаю		 абаро́нным абаро́ннымі
М. абаро́нным абаро́ннай абаро́нным абаро́нных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вае́нна-абаро́нны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. вае́нна-абаро́нны вае́нна-абаро́нная вае́нна-абаро́ннае вае́нна-абаро́нныя
Р. вае́нна-абаро́ннага вае́нна-абаро́ннай
вае́нна-абаро́ннае		 вае́нна-абаро́ннага вае́нна-абаро́нных
Д. вае́нна-абаро́ннаму вае́нна-абаро́ннай вае́нна-абаро́ннаму вае́нна-абаро́нным
В. вае́нна-абаро́нны (неадуш.)
вае́нна-абаро́ннага (адуш.)		 вае́нна-абаро́нную вае́нна-абаро́ннае вае́нна-абаро́нныя (неадуш.)
вае́нна-абаро́нных (адуш.)
Т. вае́нна-абаро́нным вае́нна-абаро́ннай
вае́нна-абаро́ннаю		 вае́нна-абаро́нным вае́нна-абаро́ннымі
М. вае́нна-абаро́нным вае́нна-абаро́ннай вае́нна-абаро́нным вае́нна-абаро́нных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Замо́ва ’заклінанне’. Укр. замо́ва ’тс’, польск. уст. zamowa ’закляцце’, н.-луж. zamołwa ’прабачэнне, абаронная прамова’, чэш. уст. zámluva ’заказ, клятва’. Параўн. рус. паўн.-дзвін. замо́вка ’заступніцтва словам’, пецярб. замовле́ние ’замова’. Бязафіксны назоўнік ад дзеяслова *замовити > замовіць ’выклікаць мовай чароўную дзею’, утворанага ад кораня, прадстаўленага ў мова (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)