аба́к

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. аба́к аба́кі
Р. аба́ка аба́каў
Д. аба́ку аба́кам
В. аба́к аба́кі
Т. аба́кам аба́камі
М. аба́ку аба́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

аба́к м., архит. аба́к, аба́ка ж.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аба́к, аба́ка архит. аба́к, -ка м., аба́ка, -кі ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аба́к, ‑а, м.

Спец. Верхняя частка галоўкі калоны звычайна ў форме чатырохвугольнай пліты.

[Ад грэч. abax (abakos) — стол, лічыльная дошка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аба́ка ж., см. аба́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аба́ка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. аба́ка аба́кі
Р. аба́кі аба́к
Д. аба́цы аба́кам
В. аба́ку аба́кі
Т. аба́кай
аба́каю		 аба́камі
М. аба́цы аба́ках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)