абады́ мн., см. во́бад

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абады́,

гл. вобад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́бад

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. во́бад абады́
Р. во́бада абадо́ў
Д. во́баду абада́м
В. во́бад абады́
Т. во́бадам абада́мі
М. во́бадзе абада́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

або́ддзе, -я, н., зб.

Абады.

Гнуць а.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

во́бад (мн. абады́) м. о́бод

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

або́ддзе, ‑я, н., зб.

Абады. Абоддзе гнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обо́дья мн. абады́, -до́ў;

о́бод ед. во́бад, -да м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

во́бад, -а, М -дзе, мн. абады́, -о́ў, м.

1. Вонкавая частка кола, на якую нацягваецца шына.

2. Частка некаторых прадметаў, прыстасаванняў у выглядзе кольца, авала.

В. блока.

В. тэніснай ракеткі.

|| памянш. абадо́к, -дка́, мн. -дкі́, -дко́ў, м.

|| прым. або́дны, -ая, -ае, абадо́вы, -ая, -ае і абадо́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Парня́ ’памяшканне з печчу, дзе гнуць абады, дугі’ (ТС). Да па́рыць < па́ра 1 з суф. ‑ня (параўн. Сцяцко, Афікс. наз., 59).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

млосць, ‑і, ж.

Непрыемнае пачуццё слабасці, якое наступае звычайна перад стратай прытомнасці, рвотай. Адагрэўшыся ў пасцелі, .. [Валя] адчула неспакой у сэрцы і млосць. Чорны. У [Іванавых] вачах, наганяючы непераадольную млосць, мільгалі і мільгалі абады. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)