абагаці́цца
дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абагачу́ся |
абагаці́мся |
| 2-я ас. |
абагаці́шся |
абагаціце́ся |
| 3-я ас. |
абагаці́цца |
абагаця́цца |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
абагаці́ўся |
абагаці́ліся |
| ж. |
абагаці́лася |
| н. |
абагаці́лася |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
абагаці́ся |
абагаці́цеся |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
абагаці́ўшыся |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абагаці́цца, -гачу́ся, -гаці́шся, -гаці́цца; -гаці́мся, -гаціце́ся, -гаця́цца; зак.
1. Стаць багатым, разбагацець.
2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Стаць багацейшым на якое-н. рэчыва (пра руду, глебу) (спец.).
Глеба абагацілася азотам.
|| незак. абагача́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.
|| наз. абагачэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абагаці́цца сов.
1. (стать богатым, состоятельным) разбогате́ть, обогати́ться;
2. перен. (стать более ценным, значительным по составу, содержанию) обогати́ться;
3. спец. обогати́ться
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абагаці́цца, ‑гачуся, ‑гацішся, ‑гаціцца; зак.
1. Стаць багатым, разбагацець.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць багацейшым на якое‑н. рэчыва (пра глебу, руду, мінералы і пад.). Глеба абагацілася азотам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
обогати́ться абагаці́цца, узбагаці́цца;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абагача́цца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да абагаціцца.
2. Зал. да абагачаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абагачэ́нне, ‑я, н.
Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абагачаць — абагаціць і абагачацца — абагаціцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абагача́цца несов., возвр., страд. обогаща́ться; см. абагаці́цца, абагача́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
нажы́цца, -жыву́ся, -жыве́шся, -жыве́цца; -жывёмся, -жывяце́ся, -жыву́цца; зак.
1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Быць набытым у выніку практыкі.
Вопыт з гадамі нажывецца.
2. на чым. Атрымаць прыбытак, абагаціцца.
Н. на чужым горы.
Н. на махінацыях.
3. Пражыць доўгі час, многа пажыць (разм.).
Нажыўся за свой век, усяго пабачыў.
|| незак. нажыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
нажы́цца, ‑жывуся, ‑жывешся, ‑жывецца; ‑жывёмся, ‑жывяцеся; зак.
1. Быць набытым, купленым. Вопыт з гадамі нажывецца. □ [Маці:] — Людзі жывуць [і на дзвюх дзесяцінах.] — А гэта — што папродаем увесь свой абыходак — дык яно, жывучы, нажывецца зноў... Чорны.
2. Атрымаць прыбытак, абагаціцца. Сенатар куплены, ліхвяр, банкір Нажыцца хочуць на крыві і смерці. Зарыцкі.
3. Разм. Пражыць нейкі час; доўга, многа пажыць. [Марына:] — Хопіць, нажылася я з табой. Нікому не пажадала б такога шчасця. Шахавец. — От і жыццё: якіх дваццаць гадоў жанчыне, не нажылася, а ўжо ўдава, сын — сірата, — самотна закончыла маці. Марціновіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)