абагаці́цца

дзеяслоў, непераходны, закончанае трыванне, зваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. абагачу́ся абагаці́мся
2-я ас. абагаці́шся абагаціце́ся
3-я ас. абагаці́цца абагаця́цца
Прошлы час
м. абагаці́ўся абагаці́ліся
ж. абагаці́лася
н. абагаці́лася
Загадны лад
2-я ас. абагаці́ся абагаці́цеся
Дзеепрыслоўе
прош. час абагаці́ўшыся

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

абагаці́цца, -гачу́ся, -гаці́шся, -гаці́цца; -гаці́мся, -гаціце́ся, -гаця́цца; зак.

1. Стаць багатым, разбагацець.

2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Стаць багацейшым на якое-н. рэчыва (пра руду, глебу) (спец.).

Глеба абагацілася азотам.

|| незак. абагача́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

|| наз. абагачэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абагаці́цца сов.

1. (стать богатым, состоятельным) разбогате́ть, обогати́ться;

2. перен. (стать более ценным, значительным по составу, содержанию) обогати́ться;

3. спец. обогати́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абагаці́цца, ‑гачуся, ‑гацішся, ‑гаціцца; зак.

1. Стаць багатым, разбагацець.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць багацейшым на якое‑н. рэчыва (пра глебу, руду, мінералы і пад.). Глеба абагацілася азотам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обогати́ться абагаці́цца, узбагаці́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абагача́цца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да абагаціцца.

2. Зал. да абагачаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абагачэ́нне, ‑я, н.

Спец. Дзеянне паводле знач. дзеясл. абагачаць — абагаціць і абагачацца — абагаціцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абагача́цца несов., возвр., страд. обогаща́ться; см. абагаці́цца, абагача́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

wzbogacić się

зак. узбагаціцца, абагаціцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

нажы́цца, -жыву́ся, -жыве́шся, -жыве́цца; -жывёмся, -жывяце́ся, -жыву́цца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Быць набытым у выніку практыкі.

Вопыт з гадамі нажывецца.

2. на чым. Атрымаць прыбытак, абагаціцца.

Н. на чужым горы.

Н. на махінацыях.

3. Пражыць доўгі час, многа пажыць (разм.).

Нажыўся за свой век, усяго пабачыў.

|| незак. нажыва́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца (да 1 і 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)