абабіра́ць
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абабіра́ю |
абабіра́ем |
| 2-я ас. |
абабіра́еш |
абабіра́еце |
| 3-я ас. |
абабіра́е |
абабіра́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
абабіра́ў |
абабіра́лі |
| ж. |
абабіра́ла |
| н. |
абабіра́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
абабіра́й |
абабіра́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
абабіра́ючы |
Крыніцы:
tsblm1996.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
абабра́ць, абабяру́, абабярэ́ш, абабярэ́; абабяро́м, абабераце́, абабяру́ць; абабяры́; абабра́ны; зак.
1. што. Зняць, сабраць плады з чаго-н.
А. агрэст з куста.
2. каго-што. Абакрасці, забраць усё, што ёсць.
Суседа абабралі да ніткі.
3. што. Зняць лушпінне з чаго-н.
А. бульбіну.
|| незак. абабіра́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. абабіра́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)