АА́Н

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, нескланяльны

адз.
Н. АА́Н
Р. АА́Н
Д. АА́Н
В. АА́Н
Т. АА́Н
М. АА́Н

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

АА́Н ж. (Арганіза́цыя Аб’ядна́ных На́цый) ОО́Н (Организа́ция Объединённых На́ций)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

штаб-кватэ́ра, -ы, мн. -ы, -тэ́р, ж.

1. Месца размяшчэння вайсковага штаба.

2. перан. Галоўнае месца збораў, сходаў якой-н. арганізацыі.

Штаб-кватэра ААН.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бяспе́ка ж. безопа́сность;

○ Саве́т Бяспе́кі АА́Н — Сове́т Безопа́сности ОО́Н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ООН (Организа́ция Объединённых На́ций) ААН нескл., ж. (Арганіза́цыя Аб’ядна́ных На́цый).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

се́сія, -і, мн. -і, -сій, ж.

1. Пасяджэнні розных прадстаўнічых органаў і калегіяльных устаноў, якія праводзяцца перыядычна, а таксама перыяд такіх пасяджэнняў.

С.

ААН.

2. Перыяд здачы экзаменаў у вышэйшых і сярэдніх спецыяльных навучальных установах.

Зімовая с.

|| прым. сесіённы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

аднагало́снасць, ‑і, ж.

Поўная згода ўсіх у якім‑н. пытанні, справе. // Аднадушная падача галасоў за адно і тое самае рашэнне пры галасаванні. Прынцып аднагалоснасці ў Савеце Бяспекі ААН.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэлега́т, ‑а, М ‑гаце, м.

Выбраны або прызначаны прадстаўнік якой‑н. арганізацыі, калектыву, дзяржавы; пасланец, упаўнаважаны. Дэлегат з’езда. Дэлегаты Генеральнай Асамблеі ААН. □ Часта Міхалка з Борухам ездзяць у горад дэлегатамі ад сялян. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

безопа́сность бяспе́чнасць, -ці ж., бяспе́ка, -кі ж.;

Сове́т Безопа́сности ООН Саве́т Бяспе́кі ААН;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сакрата́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Асоба, якая вядзе справаводства, канцылярыю ўстановы або перапіску і справы прыватнай асобы.

Асабісты с.

2. Асоба, што піша пратакол схода.

3. Выбарны кіраўнік арганізацыі.

Генеральны с.

ААН.

4. Адказная асоба, якая вядзе арганізацыйна-выканаўчую работу.

Вучоны с. інстытута.

|| прым. сакрата́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)