флюарэсцэ́нцыя

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. флюарэсцэ́нцыя
Р. флюарэсцэ́нцыі
Д. флюарэсцэ́нцыі
В. флюарэсцэ́нцыю
Т. флюарэсцэ́нцыяй
флюарэсцэ́нцыяю
М. флюарэсцэ́нцыі

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

флюарэсцэ́нцыя ж., физ. флюоресце́нция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

флюарэсцэ́нцыя, ‑і, ж.

З’ява свячэння некаторых рэчываў пасля таго, як асвятляльныя прамяні спыняюць дзеянне.

[Ад лац. fluor — цячэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флюоресце́нция физ. флюарэсцэ́нцыя, -цыі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)