флюарэсцэ́нцыя ж., физ. флюоресце́нция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

флюарэсцэ́нцыя, ‑і, ж.

З’ява свячэння некаторых рэчываў пасля таго, як асвятляльныя прамяні спыняюць дзеянне.

[Ад лац. fluor — цячэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флюоресце́нция физ. флюарэсцэ́нцыя, -цыі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

fluorescencja

ж. фіз. флюарэсцэнцыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fluorescence

[flɔˈresəns]

n.

сьве́цень, флюарэсцэ́нцыя f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

florescence

[flɔˈresəns]

n.

1) флюарэсцэ́нцыя f.

2) квітне́ньне, цьвіце́ньне, красава́ньне (збо́жжа) n.

3) час квітне́ньня, красава́ньня; ро́сквіт -у m.

4) кве́ткі pl. of кве́тка f., кве́цень f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)