Verbum

зблакірава́цца, ‑руюся, ‑руешся, ‑руецца; зак.

1. Разм. Уступіць у саюз, блок з кім‑, чым‑н.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Спец. Злучыцца, зманціравацца (пра часткі якога‑н. збудавання).

насвары́цца, ‑сваруся, ‑сварышся, ‑сварыцца; зак., на каго і без дап.

Выказаць рэзкімі словамі сваё нездавальненне кім‑н. [Аксіння] думала, бацька накрычыць на .. [сына], насварыцца, а ён пасмяяўся і хоць бы што. Ракітны.

падсялі́ць, ‑сялю, ‑селіш, ‑селіць; заг. падсялі; зак., каго.

Пасяліць сумесна з кім‑н. або блізка да каго‑н. — Гаспадар.. [Валошыну] двух шпікоў падсяліў, дык ён адцураўся і кватэры і суседзяў. Машара.

палаві́ншчык, ‑а, м.

Разм.

1. Той, хто мае палавіну паю ў якой‑н. справе або валодае якой‑н. маёмасцю ўдваіх з кім‑н.

2. Гіст. Селянін, які арандуе зямлю напалавіну.

перамяня́цца ​¹, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца.

Незак. да перамяніцца.

перамяня́цца ​², ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.

Разм. Памяняцца з кім‑н. чым‑н. Перамяняліся мы месцамі, і я апынуўся ля сеткі. Карпюк.

пі́ва, ‑а, н.

Слабаалкагольны напітак з ячменнага соладу. Мінуўшы Сяльцо, Лабановіч надумаўся зайсці да старога Абрама, выпіць бутэльку піва і крыху адпачыць. Колас.

•••

Піва не зварыш з кім гл. зварыць.

саўдзе́льніцтва, ‑а, н.

Сумесны ўдзел у чым‑н. з кім‑н. Як бы своеасаблівую «гульню» прапанаваў чытачу аўтар, тую, што заключана ў самой аснове мастацтва. Гэта «гульня!» — саўдзельніцтва, сааўтарства. Адамовіч.

шэ́фстваваць, ‑твую, ‑твуеш, ‑твуе; незак.

Ажыццяўляць шэфства над кім‑, чым‑н. Над Астапам Вішняй шэфстваваў Янка Купала, які з ім здаўна сябраваў, Яноўскага даручылі Кузьме Чорнаму, а Карнейчука — мне. Рамановіч.