ско́ўшчык, ‑а, м.

Спец. Той, хто скоўвае, злучае каваннем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спусташа́льнік, ‑а, м.

Той, хто спустошвае каго‑, што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суправаджа́льнік, ‑а, м.

Той, хто суправаджае каго‑, што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

суця́жнік, ‑а, м.

Разм. неадабр. Той, хто займаецца суцяжніцтвам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

схізма́тык, ‑а, м.

Той, хто належыць да схізмы; раскольнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

счы́тчык, ‑а, м.

Той, хто счытвае які‑н. тэкст.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тралёўшчык, ‑а, м.

Той, хто працуе на тралёўцы лесу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уніфіка́тар, ‑а, м.

Той, хто праводзіць уніфікацыю чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уруча́льнік, ‑а, м.

Уст. Той, хто ўручае што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фальсіфіка́тар, ‑а, м.

Той, хто займаецца фальсіфікацыяй. Фальсіфікатары гісторыі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)