Verbum

загіна́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. загінаць — загнуць і стан паводле знач. дзеясл. загінацца — загнуцца. Загінанне цвікоў.

загна́насць, ‑і, ж.

Стан загнанага; забітасць, прыніжанасць. Міхалка нясе ў сабе адбітак.. страшэннай беднасці, загнанасці і прыніжанасці. Барсток.

замару́джанне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. замарудзіць і стан паводле знач. дзеясл. замарудзіцца. Замаруджанне тэмпаў. Замаруджанне руху.

запаво́ленне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. запаволіць і стан паводле знач. дзеясл. запаволіцца. Запаволенне руху. Запаволенне пульса.

зачарава́насць, ‑і, ж.

Стан зачараванага (зачарованага). Рэха данесла .. трывожны голас [сястры] да маіх вушэй і працверазіла ад зачараванасці. Пальчэўскі.

раздражнёнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан раздражнёнага. — Мяне здзіўляе лёгкадумнасць гэтага маладога чалавека, — з раздражнёнасцю зазначыў Бывалы. Новікаў.

суадне́сенасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан суаднесенага. У аснове вобраза ляжыць параўнанне, суаднесенасць агульнага і прыватнага. М. Стральцоў.

таксіко́з, ‑у, м.

Нездаровы стан арганізма, які ўзнікае ў выніку дзеяння на яго ядаў і ядавітых рэчываў (таксінаў).

узнепако́іцца, ‑коюся, ‑коішся, ‑коіцца; зак.

Разм. Прыйсці ў трывожны стан; устрывожыцца, усхвалявацца. — Трэба ісці, — раптам узнепакоілася Тэкля. Калюга.

уце́шнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць і стан уцешнага. Млосную ўцешнасць парушае Варанецкі, які прыйшоў паглядзець, як ідзе сіласаванне. Дуброўскі.