ве́руючы, ‑ага, м.

Той, хто верыць у існаванне бога.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

верхагля́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Той, каму ўласціва верхаглядства.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віншава́льнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто віншуе каго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вымяра́льшчык, ‑а. м.

Той, хто займаецца вымярэннем чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разары́цель, ‑я, м.

Той, хто разарае каго‑, што‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разні́к, ‑а, м.

Той, хто займаецца рэзаннем жывёлы; мяснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэінфе́кцыя, ‑і, ж.

Паўторнае заражэнне арганізма той самай хваробай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

садаво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Той, хто займаецца садаводствам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

садзе́йнік, ‑а, м.

Той, хто садзейнічае каму‑, чаму‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ска́ржнік, ‑а, м.

Той, хто падае скаргу, хто скардзіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)