валю́шнік, ‑а, м.

Той, хто займаецца валеннем сукна, шэрсці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

варажбі́т, ‑а, М ‑біце, м.

Той, хто займаецца варажбою.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

канапляво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Той, хто вырошчвае каноплі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кветкаво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Той, хто займаецца кветкаводствам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кля́ўзнік, ‑а, м.

Разм. Той, хто займаецца кляўзамі; паклёпнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кракту́н і крахту́н, ‑а, м.

Разм. Той, хто крэкча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

культуры́ст, ‑а, М ‑спе, м.

Той, хто займаецца культурызмам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

легкара́нены, ‑ага, м.

Той, хто атрымаў невялікае, лёгкае раненне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лепяту́н, лепетуна, м.

Разм. Той, хто ляпеча, невыразна гаворыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лістапрака́тчык, ‑а, м.

Той, хто займаецца пракаткай ліставога металу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)