вы́гаркі, ‑аў;
1. Тое, што застаецца пасля згарання чаго‑н.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вы́гаркі, ‑аў;
1. Тое, што застаецца пасля згарання чаго‑н.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рыфма́ч, ‑а,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэтушо́р, ‑а,
Спецыяліст па рэтушаванню.
[Фр. retoucheur.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ту́былец, ‑льца,
Тое, што і туземец.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падзо́льны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да падзолу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пракля́цце, ‑я,
Тое, што і праклён.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абгарэ́лы, ‑ая, ‑ае.
Пашкоджаны агнём, абпалены.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гаркава́ты, ‑ая, ‑ае.
Трохі горкі; гаркавы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
гарэ́ліца, ‑ы,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дзярно́вы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да дзёрну, з’яўляецца дзёрнам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)